Gdzie wszystko zostało powiedziane i gdzie nic już nie jest powiedziane

Pamiętasz tę  niezwykłą małą półkę , często wciśniętą między lodówkę a drzwi kuchenne? Za wysoka, żeby służyć jako prawdziwy blat roboczy, za wąska, żeby cokolwiek na niej położyć…

Głos w słuchawce… i cały dom słuchający

W latach 80. i 90., na długo przed pojawieniem się telefonów komórkowych i dyskretnych rozmów przez pocztę głosową, telefon miał swoje wyznaczone miejsce:  w najbardziej ruchliwym pomieszczeniu domu . Rozpoznawalny był od razu po spiralnym kablu, który ciągnął się niczym wąż aż do drzwi salonu, i po  pożółkłej książce telefonicznej,  zawsze pod ręką. I oczywiście ta słynna półka, często pasująca do blatu, który zdawał się być zaprojektowany specjalnie dla niego.

Było to  miejsce spotkań  , ważnych ogłoszeń, plotek wśród przyjaciół i spóźnień na spotkania. Ludzie krzyczeli:  „Kto widział notes?”  albo:  „Rozłącz się, muszę zadzwonić do babci!”. Było to miejsce tętniące życiem, hałaśliwe, ale zawsze gościnne.

Ołówek, notatnik… i pospiesznie spisane wspomnienia

Następny→